بی همز بانی

می سوزم و می سازم از بی هم زبانی

گاهی به خود می تازم از بی هم زبانی

دردِ دلم را با کسی هرگز نگویم

سربسته باشد رازم از بی هم زبانی

عقده گرفته بی صدا راهِ گلویم

تحتِ فشار آوازم از بی هم زبانی

آخرمرا خواهد گزید این مارِ بد خط

کی می شود سر، بازم از بی هم زبانی

آهَم توانِ ناله با سودا ندارد

پوسیده تارِ سازم از بی هم زبانی

حالِ بهارم در سرو کوچصفهان است

در مایه ی شهنازم از بی هم زبانی

كي آيد از راه و سر آرد شكوه هايم

آن دلبرِ طنّازم از بی هم زبانی

مهدوی